Medium transmisyjne – nośnik używany do transmisji sygnałów w telekomunikacji. Jest podstawowym elementem systemów telekomunikacyjnych. Możliwości transmisji zależą od parametrów użytego medium. Wyróżnia się media przewodowe i bezprzewodowe.

Media transmisyjne można podzielić na przewodowe oraz bezprzewodowe.

Do przewodowych mediów transmisyjnych należą:

*Kabel symetryczny (w tym tzw. skrętka)
*Kabel współosiowy (kabel koncentryczny)
*Kabel światłowodowy (światłowód jednomodowy lub wielomodowy)
*Kable energetyczne

Do bezprzewodowych mediów transmisyjnych należą:

*fale radiowe (fale elektromagnetyczne o częstotliwości do kilkudziesięciu GHz)
*fale świetlne (fale elektromagnetyczne o częstotliwości powyżej 100 THz, np. światło lasera)

Media transmisyjne możemy podzielić również ze względu na rodzaj transmisji, jaki można w nich stosować:

*Simpleks – transmisja tylko w jednym kierunku
*Półdupleks – transmisja w obu kierunkach, ale nierównoczesna
*Dupleks – równoczesna transmisja w obu kierunkach

Skrętka (ang. twisted-pair cable) – rodzaj kabla sygnałowego służącego do przesyłania informacji, który zbudowany jest z jednej lub więcej par skręconych ze sobą żył w celu eliminacji wpływu zakłóceń elektromagnetycznych oraz zakłóceń wzajemnych, zwanych przesłuchami. Skręcenie żył powoduje równocześnie zawężenie pasma transmisyjnego. Wynalazcą tego rozwiązania jest Alexander Graham Bell.

Skrętki mają zastosowanie w łączach telekomunikacyjnych oraz sieciach komputerowych, obecnie najczęściej wykorzystywana jest w telefonii analogowej oraz w sieciach Ethernet. Skrętka ma zastosowanie przy przesyłaniu danych w postaci analogowej jak i cyfrowej.

Wyróżnia się skrętkę nieekranowaną (U/UTP), ekranowaną folią (posiadającą dodatkowe płaszcze z folii) (F/UTP i U/FTP) oraz metalowej siatki (SF/UTP, S/FTP i SF/FTP).

Skrętka ekranowana, STP (ang. Shielded Twisted Pair) – jeden z rodzajów skrętki. Odróżnia się ona tym od innych rodzajów skrętek FTP (ekranowanej folią) tym, że posiada ekran z oplotu, co powoduje, iż sygnał przesyłany za jej pomocą w mniejszym stopniu ulega zakłóceniom zewnętrznym. Ważne jest, aby ekran był dobrze uziemiony na końcach odcinków linii, w przeciwnym wypadku działa bowiem jako antena, pogarszając parametry sygnału.

Skrętka nieekranowana, UTP (ang. Unshielded Twisted Pair) - rodzaj przewodu elektrycznego.

Skrętka nieekranowana jest zbudowana ze skręconych ze sobą par przewodów i tworzy linię zrównoważoną (symetryczną). Skręcenie przewodów ze splotem 1 zwój na 6-10 mm chroni transmisję przed interferencją otoczenia. Tego typu kabel jest powszechnie stosowany w sieciach informatycznych i telefonicznych, przy czym istnieją różne technologie splotu, a poszczególne skrętki mogą mieć inny skręt. Dla przesyłania sygnałów w sieciach komputerowych konieczne są skrętki kategorii 3 (10 Mb/s) i kategorii 5 (100 Mb/s), przy czym powszechnie stosuje się tylko 5. Jej popularność wynika w dużym stopniu z faktu, iż jest ona tańsza od skrętki ekranowanej STP.

RJ-45

RJ-45 (ang. Registered Jack – type 45) - typ złącza stosowany do podłączania modemów. Wtyczka jest podobna do 8P8C, ale jest wyposażona w dodatkową wypustkę, uniemożliwiającą włożenie jej do zwykłego gniazda. Wykorzystywane są piny 4. i 5. – podłączenie linii oraz 7. i 8. – rezystor umieszczony w gnieździe, sterujący mocą modemu. Występuje w dwóch wersjach RJ 45S – pojedyncze gniazdo i RJ45M – do ośmiu gniazd. Unormowane w Title 47 CFR 68 subpart F, jednak w 2001 odpowiedzialność za ten fragment została przeniesiona na organizację Administrative Council for Terminal Attachments (ACTA) i cała część F została z CFR wykreślona.

Światłowód – przezroczysta struktura (włóknista, warstwowa lub paskowa), w której odbywa się propagacja światła.

W języku polskim określenie "światłowód" używane jest w dwóch znaczeniach:

Kabel telekomunikacyjny umożliwiający przesyłanie sygnału optycznego, wykorzystywany w telekomunikacji, telewizji kablowej i lokalnych sieciach komputerowych. Nośnikiem informacji jest znajdujące się wewnątrz kabla włókno światłowodowe o średnicy nieco większej od średnicy ludzkiego włosa. Wykorzystywane zalety światłowodu to zasięg i pasmo transmisji większe niż dla innych mediów transmisji.
Dowolna struktura zamknięta zdolna prowadzić światło na odległości od ułamków milimetra do setek kilometrów. Struktury światłowodowe wykorzystywane są w telekomunikacji, technice laserowej, czujnikach, medycynie, dla celów oświetleniowych lub dekoracyjnych i w innych dziedzinach nauki i techniki. Struktury światłowodowe mogą przyjmować formę włókien, warstw lub pasków.

Światłowody mogą być klasyfikowane ze względu na ich geometrię (planarne, paskowe lub włókniste), strukturę modową (jednomodowe, wielomodowe), rozkład współczynnika załamania (skokowe i gradientowe) i rodzaj stosowanego materiału (szklane, plastikowe, półprzewodnikowe).

Światłowody są wykorzystywane jako elementy urządzeń optoelektronicznych, składniki optycznych układów zintegrowanych, media transmisji sygnałów na duże odległości, jak również do celów oświetleniowych.

Światłowód jednomodowy – rodzaj światłowodu służący do przesyłania jednego modu światła, nazywanego modem podstawowym. Największą zaletą tego typu światłowodów jest możliwość przesyłania danych na duże odległości, bez znaczącego zniekształcenia i tłumienia sygnału. Pozwala to na budowę systemów transmisyjnych dalekiego zasięgu, osiągających znaczne przepływności.

Transmisja światłowodowa jest ograniczona przez dwie cechy materiałów użytych do budowy rdzenia; są to:

dyspersja sygnału (różne składowe sygnału poruszają się z różnymi prędkościami)
tłumienie sygnału (amplituda sygnału stopniowo zanika wzdłuż światłowodu)
Użycie światłowodów jednomodowych pozwala w dużym stopniu wyeliminować powyższe ograniczenia.

Światłowód wielomodowy – rodzaj światłowodu przenoszący wiele modów (promieni) światła, rozchodzących się pod różnymi kątami względem osi światłowodu. W porównaniu ze światłowodem jednomodowym umożliwia transmisję na mniejszą odległość bez wzmacniacza sygnału.

Kabel koncentryczny (ang. coaxial cable, zwany także kablem współosiowym) – przewód telekomunikacyjny, wykorzystywany do transmisji sygnałów zmiennych małej mocy.

Budowa:

Aby nastąpiła transmisja sygnału muszą wystąpić w przekroju prowadnicy dwa ośrodki metalowe oddzielone od siebie, tak by mogła wystąpić różnica potencjałów. Przewód współosiowy spełnia ten warunek.

Kabel koncentryczny zbudowany jest z:

*przewodu elektrycznego – najczęściej miedziany lub aluminiowy, spotyka się również linki stalowe,
* izolacji wewnętrznej (dielektryk) – oddziela przewodnik od ekranu. Od jego wymiarów oraz stałej dielektrycznej zależy impedancja falowa kabla.
*ekranu – stanowi drugi niezbędny ośrodek przewodzący. Jednocześnie chroni sygnał przed zakłóceniami elektromagnetycznymi pochodzącymi ze środowiska. Najczęściej w postaci foli aluminiowej, oplotu miedzianego lub aluminiowego, czasami również w postaci tulei (przewody półsztywne),
*izolacji zewnętrznej (choć nie zawsze) – pełni funkcje zabezpieczania przewodu przed uszkodzeniami mechanicznymi, wilgocią, dla tanich kabli z niepełnym oplotem stanowi ważny element konstrukcyjny