1. Topologia liniowa
Urządzenia sieciowe i komputery w tej topologii – oprócz granicznych – połączone są z dwoma sąsiednimi. Aby móc stworzyć sieć w tej topologii wszystkie urządzenia – oprócz granicznych – muszą posiadać dwa gniazda sieciowe. W topologii liniowej dane są przesyłane przez kolejne połączenia i urządzenia sieciowe aż do dotarcia do celu. Urządzenia napotkane na drodze pełnią rolę wzmacniaka.
Jest to najprostszy sposób na stworzenie fizycznego połączenia pomiędzy wieloma komputerami bez użycia dodatkowych urządzeń sieciowych, choć wymaga, aby wszystkie urządzenia w niej pracujące były włączone.
Połączenie granicznych urządzeń ze sobą powoduje przejście do topologii pierścienia.
2. Topologia magistrali
jedna z topologii fizycznych sieci komputerowych charakteryzująca się tym, że wszystkie elementy sieci są podłączone do jednej magistrali (zazwyczaj w postaci kabla koncentrycznego). W tej topologii pracują na przykład sieci 10Base-2 czy NMEA 2000.
Zalety
małe użycie kabla
brak dodatkowych urządzeń (koncentratorów, switchów)
niska cena sieci
łatwość instalacji
Wady
trudna lokalizacja usterek
tylko jedna możliwa transmisja w danym momencie (wyjątek: 10Broad36)
potencjalnie duża ilość kolizji
awaria głównego kabla powoduje unieruchomienie całej domeny kolizyjnej
słaba skalowalność
niskie bezpieczeństwo
3. Topologia pierścienia
jedna z fizycznych topologii sieci komputerowych. Komputery połączone są za pomocą jednego nośnika informacji w układzie zamkniętym - okablowanie nie ma żadnych zakończeń (tworzy krąg). W ramach jednego pierścienia można stosować różnego rodzaju łącza. Długość jednego odcinka łącza dwupunktowego oraz liczba takich łączy są ograniczone. Sygnał wędruje w pętli od komputera do komputera, który pełni rolę wzmacniacza regenerującego sygnał i wysyłającego go do następnego komputera. W większej skali, sieci LAN mogą być połączone w topologii pierścienia za pomocą grubego przewodu koncentrycznego lub światłowodu.
Zalety
małe zużycie przewodów
możliwość zastosowania łącz optoelektronicznych, które wymagają bezpośredniego nadawania i odbierania transmitowanych sygnałów
Wady
awaria pojedynczego przewodu lub komputera powoduje przerwanie pracy całej sieci jeśli nie jest zainstalowany dodatkowy sprzęt
złożona diagnostyka sieci
trudna lokalizacja uszkodzenia
pracochłonna rekonfiguracja sieci
wymagane specjalne procedury transmisyjne
dołączenie nowych stacji jest utrudnione, jeśli w pierścieniu jest wiele stacji
sygnał krąży tylko w jednym kierunku
4. Topologia podwójnego pierścienia
Topologia podwójnego pierścienia (ang. dual-ring) – składa się z dwóch pierścieni o wspólnym środku (dwa pierścienie nie są połączone ze sobą). Topologia podwójnego pierścienia jest tym samym co topologia pierścienia, z tym wyjątkiem, że drugi zapasowy pierścień łączy te same urządzenia. Innymi słowy w celu zapewnienia niezawodności i elastyczności w sieci każde urządzenie sieciowe jest częścią dwóch niezależnych topologii pierścienia. Dzięki funkcjom tolerancji na uszkodzenia i odtwarzania, pierścienie można przekonfigurować tak, żeby tworzyły jeden większy pierścień, a sieć mogła funkcjonować w przypadku uszkodzenia medium.
Zalety
możliwość zastosowania łącz optoelektronicznych, które wymagają bezpośredniego nadawania i odbierania transmitowanych sygnałów
możliwe wysokie osiągi, ponieważ każdy przewód łączy dwa konkretne komputery
Wady
złożona diagnostyka sieci
trudna lokalizacja uszkodzenia
pracochłonna rekonfiguracja sieci
wymagane specjalne procedury transmisyjne
dołączenie nowych stacji jest utrudnione, jeśli w pierścieniu jest wiele stacji
5. Topologia gwiazdy
Topologia gwiazdy (ang. star network) – sposób połączenia komputerów w sieci komputerowej, charakteryzujący się tym, że kable sieciowe połączone są w jednym wspólnym punkcie, w którym znajduje się koncentrator lub przełącznik.
Sieć o topologii gwiazdy zawiera przełącznik (switch) i koncentrator (hub) łączący do niego pozostałe elementy sieci. Większość zasobów znajduje się na serwerze, którego zadaniem jest przetwarzać dane i zarządzać siecią. Pozostałe elementy tej sieci nazywamy terminalami – korzystają one z zasobów zgromadzonych na serwerze. Same zazwyczaj mają małe możliwości obliczeniowe. Zadaniem huba jest nie tylko łączyć elementy sieci, ale także rozsyłać sygnały oraz wykrywać kolizje w sieci.
Zalety
Większa przepustowość.
Łatwa lokalizacja uszkodzeń ze względu na centralne sterowanie.
Wydajność.
Łatwa rozbudowa.
Awaria komputera peryferyjnego nie blokuje sieci.
Przejrzystość sieci
Wady
Duża liczba połączeń (duże zużycie kabli).
Gdy awarii ulegnie centralny punkt (koncentrator lub przełącznik), to nie działa cała sieć.
6. Topologia rozgałęzionej gwiazdy
Zalety
pozwala na stosowanie krótszych przewodów
ogranicza liczbę urządzeń, które muszą być podłączone z centralnym węzłem.
Wady
Duży koszt urządzeń
6. Topologia hierarchiczna
Topologia hierarchiczna (zwana również topologią drzewa lub rozproszonej gwiazdy) jest utworzona z wielu magistrali liniowych połączonych łańcuchowo. Zasada jej działania polega na dublowaniu poszczególnych magistrali. Początkowa pierwszą magistralę liniową dołącza się do koncentratora, dzieląc ją na dwie lub więcej magistral za pomocą przewodów koncentrycznych - w ten sposób powstają kolejne magistrale. Proces dzielenia można kontynuować, tworząc dodatkowe magistrale liniowe wychodzące z magistral odchodzących od pierwszej magistrali, co nadaje topologii cechy topologii gwiazdy. Jeśli jedną magistralę podzieli się na trzy magistrale i każdą z nich na kolejne trzy to w efekcie otrzymamy łącznie trzynaście magistral. Tworzone są kolejne poziomy drzewa, ale ich liczba jest ograniczona. Na końcu tego drzewa zawsze znajdują się pojedyncze terminale (urządzenia) podłączane do magistral.
Zalety
łatwa konfiguracja
sieć zazwyczaj nie jest czuła na uszkodzenie danego komputera czy kabla
łatwa rozbudowa sieci komputerowej poprzez dodawanie kolejnych rozgałęzień
Wady
duża ilość kabli
trudności w odnajdywaniu błędów
7. Topologia siatki
Topologia siatki – jedna z fizycznych topologii sieci komputerowych.
Istnieją dwa typy topologii siatki:
pełna siatka (ang. full mesh) – każdy węzeł sieci ma fizyczne połączenie z każdym innym węzłem w danej sieci
częściowa siatka (ang. partial mesh) – węzły mają różną ilość połączeń sieciowych do innych węzłów
Topologia ta jest używana wtedy, gdy niezbędne jest zapewnienie wysokiej przepustowości, wysokiego bezpieczeństwa oraz wyeliminowanie kolizji sieciowych. Im bardziej te cechy są pożądane, tym sieć posiada więcej połączeń pomiędzy węzłami.
Internet oparty jest na topologii siatki częściowej – możliwe jest dotarcie bardzo dużą ilością różnych ścieżek z jednego węzła do drugiego. W praktyce stworzenie dużej sieci opartej na pełnej siatce jest niewykonalne, gdyż ilość połączeń rośnie kwadratowo wraz z dołączaniem kolejnych węzłów sieci.
Zalety
wysoka niezawodność
brak kolizji w przypadku siatki pełnej; ograniczona ilość kolizji w przypadku siatki częściowej
uszkodzony komputer nie wpływa na pracę sieci w przypadku siatki pełnej; ograniczony wpływ w przypadku siatki częściowej
przesył danych wieloma ścieżkami – Shortest Path Bridging (SPB; IEEE 802.1aq)
Wady
wysoki koszt
skomplikowana budowa
Darmowy hosting zapewnia PRV.PL