Normy związane z budową sieci komputerowych dotyczą samego okablowania strukturalnego, ale również jego testowania, kanałów telekomunikacyjnych czy administracji infrastrukturą teleinformatyczną w biurowcach.

Pierwsza norma - EIA/TIA 568A - Standardy okablowania strukturalnego budynków (ang. Building Telecommunications Wiring Standards) - została wydana w 1995 r. w USA. Na jej podstawie stworzono wiele norm towarzyszących:

EIA/TIA 569 Commercial Building Telecommunications for Pathways and Spaces (kanały telekomunikacyjne w biurowcach)
EIA/TIA 570 Residential Telecommunications Cabling Standard (kanały telekomunikacyjne w budynkach mieszkalnych)
EIA/TIA 606 The Administration Standard for the Telecommunications Infrastructure of Commercial Building (administracja infrastruktury telekomunikacyjnej w biurowcach)
EIA/TIA 607 Commercial Building Grounding and Bounding Requirements for Telecommunications (uziemienia w budynkach biurowych)
TSB 67 Transmission Performance Specification for Field Testing of Unshielded Twisted-Pair Cabling Systems (pomiary systemów okablowania strukturalnego)
TSB 72 Centralized Optical fiber Cabling Guidelines (scentralizowane okablowanie światłowodowe)
TSB 75 Horizontal Cabling for Open Office (okablowanie poziome dla biur o zmiennej aranżacji wnętrz)
TSB 95 Additional Transmission Performance Guidelines for 4-Pair 100W Category 5 Cabling (dodatkowa wydajność transmisji dla okablowania typu skrętka 5. kategorii)

Normy amerykańskie były podstawoą utworzenia norm międzynarodowych zatwierdzonych przez Międzynarodową Organizację Normalizacyjną (ang. International Organization for Standarization - ISO) - ISO/IEC 11801 - oraz norm europejskich określonych w dokumencie EN50173. Normy obowiązujące w Polsce sa implementacją norm europejskich i sa zapisane w dokumentacji PN-EN 50173.

Normy określające parametry okablowania strukturalnego przypisują my odpowiednie kategorie lub klasy. Różnica pomiędzy nimi polega na tym, że kategorie dotyczą jedynie okablowania, a klasa określa wymagania, jakie musi spełniać kompleksowe łącze transmisyjne, złożone z okablowania, osprzętu transmisyjnego, gniazdek itp.

Zestaw klas okablowania strukturalnego przedstawia się następująco:

Klasa A - pozwala na realizację usług telefonicznych z pasmem częstotliwości do 100kHz
Klasa B - pozwala na realizację usług telefonicznych oraz usług terminalowych z pasmem częstotliwości do 1MHz
Klasa C (kategoria 3.) - podstawowe usługi sieci lokalnych wykorzystujące pasmo częstotliwości do 16MHz
Klasa D (kategoria 5.) - dla szybkich sieci lokalnych wykorzystujących pasmo do 100MHz. W roku 1998 powstało rozszerzenie klasy D (zwane też kategorią 5e) definiujące bardziej restrykcyjne wymagania
Klasa E (kategoria 6.) - realizacja usług w paśmie częstotliwości do 250MHz (dla aplikacji wymagających pasma 200MHz). Okablowanie kategorii 6. jest wykorzystywane w sieci Gigabit Ethernet - wymaga stosowania zmodyfikowanych złączy Rj-45.
Klasa F (kategoria 7.) - do realizacji usług w paśmie częstotliwości do 600MHz. Wymaga stosowania okablowania podwójnie ekranowanego S-STP (każda para otoczona jest ekranem, dodatkowo występuje ekran obejmujący cztery pary). Dla tej klasy okablowania będzie możliwa realizacja transmisji z szybkością przekraczającą 1Gb/s.